و افسوس بر کسي که سحر بيايد و در خواب باشد:

دريغا عيش شبگيري که در خواب سحر بگذشت
نداني قدر وقت اي دل مگر وقتي که درماني

سلام عليكم والتماس دعا

شخصي هر روز كه براي رفتن به محل كارش از كوچه اي مي گذشته ، سائلي را مي بيند كه در كنار كوچه نشسته ، او هم در حد توان سكه اي به سائل مي دهد ، سائل بجاي دعاي خير به عابر مي گويد [ حيف كه دير آمدي ] روز بعد آن شخص زودتر از خانه خارج ميشود ؤ باز سائل ميگويد حيف كه دير آمدي ! آن شخص هر روز زودتر از روز قبل مي رود باز آن سائل همان جمله را تكرار ميكند ! تا اينكه آن شخص كه خيلي كنجكاو شده بوده كه چرا سائل اين جمله را تكرار ميكند خيلي زودتر از هر روز يعني قبل از اذان صبح يا بعبارتي سحرگاهان از خانه خارج شده باز سائل را در كنار كوچه مي بيند كه همان جمله را تكرار ميكند ! عابر ديگر صبرش تمام ميشود و از سائل مي پرسد علت تكرار اين جمله چيست ؟ من هر روز زودتر از روزقبل آمدم و بازتو همين جمله را ميگوئي ! آيا بايد زودتر از سحر بيايم ؟ سائل ميگويد : اي مرد خير خدا به تو بيشتر بدهد دست از سر من بردار ! عابر ميگويد تا علت را نگويي دست از سرت برنميدارم ! سائل ميگويد من اين جمله را به تو نمگويم بلكه به خودم ميگويم ! عابر مي پرسد چرا ؟ سائل ميگويد اين رمزي است براي خودم ! عابر كه گمان ميكند اين يك رمز مهمي است و در كار و كسب او مؤثر خواهد بود ميگويد هرچه ميخواهي به تو ميدهم راز آن را برايم بازگو ، سائل ميگويد آيا تو از اينكه هر روز زودتر از روز قبل آمدي ضرر كردي يا سود ؟ عابر ميگويد البته ضرر نكردم شايد هم سود كرده ام ولي تا راز اين جمله را ندانم از اينجا نخواهم رفت ! سائل كه چاره اي جز اعتراف نمي بيند ميگويد رازش را ميگويم بشرط اينكه مرا رسوا نكني ! عابر قول مي دهد در اين رابطه چيزي بكسي نگويد ؛ سائل ميگويد : من فرد ثروتمندي بودم كه ورشكسته شده و به اين روز افتادم ، روزي كه ديگر براي امرار معاش خانواده ام چيزي نداشتم شب را از خجالت به خانه نرفتم و در كوچه ها پرسه مي زدم تاايكه از خستگي در كنار گوچه خواب رفتم ، وقتي بيدار شدم ديدم مقداري پول در اطراف من ريخته است ! آنها را جمع كرده و با تهيه آذوقه به خانه رفتم ! از آنجا كه حرفه اي و سرمايه اي نداشتم ، ديدم اين كار براي من بهترين كارست !!! نه سرمايه ميخواهد و نه بگو مگو با مردم ! نه عوارض دارد و نه ماليات ! از آنروز تا كنون هرشب به اين محل مي آيم و درآمدم هم خيلي بيشتر از زماني است كه حجره و تجارتخانه اي داشتم !!! پس خطاب بخودم ميگويم : [ حيف كه دير آمدي ] يعني ايكاش زودتر به اين شغل شريف پرداخته بودم.
البته اين مطلب طنز براي عبرت است كه بدانيم بيشتر اين گدايان خياباني وضع مالي شان بهتر از ماست . پس براي كمك به مستمندان واقعي تآمل بيشتري بنمائيم.