|
سرچشمـــه فضیـلـــت ها ؛ امـــام مهــدی علیــه السلام 
| ||
|
*
لینک دوستان
|
بسم الله الرحمن الرحیم بسـم الله رمـز توحیـد
بســم الله کلمه امان و رحمت است. امام علی (ع) بســم الله تاج ســوره هــاست امام صـادق (ع) بسم الله نشانگـر رنگ و صبغه الهی و بیانگر جهت گیری توحیدی ماست. بســم الله رمــــــــز توحیـد است، و ذکـر نام دیگران به جـــــای آن کفـر، و قرین کردن نام خـدا با نام دیگـران نشانه شـرک، نه درکنار نام خـدا نام دیگـری را ببریم و نه به جای نام او . بسم الله رمز بقـا و دوام است. زیرا هرچه رنگ خدائی نداشته باشد فانی است. بسم الله رمـز عشــق به خـدا و توکل به اوست بسم الله رمـز خروج از تکبـر و اظهـار عجـز به درگاه الهی است. بسم الله گام اول در مسیر بندگی و عبودیت است بسم الله موجب فـرار شیطـان است... بسم الله عامل قداست یافتن کارها و بیمه کردن آنهـا است. بسم الله ذکر خــــدا و بیانگــر انگـیـزه ماست... بسم الله به اسم اعظم الهی از سیاهی چشم به سفیدی آن نزدیکتر است. [امام رضا (ع)]
(تفسیر نـور جلد اول ص 18-19-20 )
[ درباره آیه شریفه بسم الله الرحمن الرحیم گفته شده که علاوه بر اینکه خود آیه مستقلی می باشد در قـرآن از جایگاه خاصی برخوردار است، و گفتن آن در اول هرکاری سفارش و تکرار آن در ابتدای هر سوره نشانه اهمیت آن است...]
[استعانت از خــدا یعنی کمک گرفتن از تمام صفات او، او رحمن و رحیم است و چشم امیـد ما به رحمت اوست. رحمتی گسترده و عمومی برای این جهان و جهان دیگـر... رحمتی گستـرده و ابـدی برای همه بدون قصدِ بازگشتِ نتیجـه ، مخصـوصِ خـداوند است]
( تفسیـرنـور جـلــد2 ص 10)
بسـم الله الرحمن الرحیم ، [نزول آن از عالم اعلای قدرت ، ظهور آن در حلیه عباراتی برتر از بلاغت، و تأثیر حکیمانه آن در هدایت بشریت بسی شگفت انگیز است آنچه دراین آیه مورد توجه است همان مبدئیت همه کمالاتی است که درجهان ظهور نموده است.] رحمن دلالت بر رحمت عـامه و گسترده و رحیـم دلالت بر رحمت خاصه و محـدود است، رحمن به همه موجودات است و رحیم به مؤمنان، رحمن در دنیـا و آخـرت و رحیـم درآخـرت. رحمـن اسـم خـاص بـرای صفت عام ، و رحیم اسم عـام برای صفت خـاص است. قرآن که تنها کتاب توحید و برای آخرین تکامل فکری بشر است سوره هایش با بسم الله شروع میشود تا انسان را متوجه سازد که همه تعالیم و دستوراتش از مبدأ حـق و از مظهر رحمت است. دستورگفتن بسم الله در ابتدای همه امور برای این است که روی فکر و دل را از غیر خــدا به خــدا برگرداند تا انسان همه جهان و هر عملی را از نگاه توحید بنگرد و از پراکندگی فکری بسوی وحدت گراید و در اقدام به هر عملی ، قدرتی بیش از قدرت استعدادی خود کسب و بکار برد و فقط به قدرت ناچیز و محدود خود متکی نباشد چرا که هرعملی که بنام غیرخدا و یا با غفلت از نام خدا انجام گیرد بهره و نتیجه مطلوب را بدست نخواهد داد که بزرگان دین فرموده اند: هرعملی که با بسـم الله شروع نشود ابتـر و ناقص است،
قـرآن تعلیـم می دهد که انسان همه امور را بنام خـداونــد رحمن و رحیم آغاز کند، و فکر خود را به او پیوند داده و خود را از پراکندگی و نگـرانی برهـاند . رحمن و رحیم وصف بلاواسطه اسم ذات او میباشد ، رحمت در انسان عاطفه و احساس لطیفی است که منشأ حس کمک و خیراندیشی و خیـرخواهی شده و از انجام تقاضای این عاطفه بدون توقع پاداش لذت بََرَد ولی درباره خداوند از جهت آثار و ظهور رحمت است، این عاطفه خیر و خوی انسانی مانند دیگر استعدادها و فضایل انسانی در ضمیر انسان نهفته است . توجه به مبدأ رحمت و آثار آن و تکرار این کلمه عاطفـه را در انسـان بیدار و بکار می اندازد تا آنکه قلبش سرچشمه رحمت و از زبان و عملش خیرات بسوی دیگران جاری شود. اثر تکرار و تذکر همه صفات و نام های خداونـد همین است که معنا و حقیقت آن را در انسان مستعد ظهور می نماید. ( پـرتـوی از قـرآن جـلــد 1)
[ یکشنبه 93/7/6 ] [ 7:22 صبح ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
