سلام بر شما ، ممنون از حضورتان ، خداوند که يکتا و يگانه است هم در ذات و هم در صفات ....در هرکجا که صحبت از يگانگي و توحيد باشد ضمير من و مرا بکار برده مانند ... انا اعبدوني هذا صراط مستقيم ... مرا پرستش نمائيد اين راه راست و رستگاري است .... ولي هرجا که صحبت از عظمت و بزرگي و يا انجام کاري بزرگ و يا اهميت موضوعي باشد ضمير ما بکار برده مانند انا فتحنا لک فتحا مبينا ( فتح مکه ) يا انا انزلناه في ليلة القدر ... ( عظمت شب قدر ) يا انا اعطيناک الکوثر [ اهميت اعطاء کوثر به پيامبر (ص) ] و اين قبيل مثالها زياد است . البته ممکن است که در يک آيه هر سه حکمت جمع شده باشد؛ يعني به صورت جمع آمده تا هم نشانگر عظمت فاعل باشد و هم نشانگر عظمت و بزرگي فعل و هم به اهميت موضوع و اسباب توجه شده باشد؛ مانند: “إِنَّا انزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ” که اين سه مورد در اين آيه جمع شده است.خارج از بحث کلامي فوق ، از نظر اخلاقي هم خداوند تبارک و تعالي بيشتر ضمير جمع را مي پسندد و مسلمانان را هم به اين روش پسنديده توصيه فرموده است همانند ... اياک نعبد و ايک نستعين تو را مي پرستيم و از تو کمک ميخواهيم ... اهدنا الصراط المستقيم ... مـــا را به راه راست هدايت فرما ... خداوند دوست ندارد کسي کلمه من را از روي تکبر بيان کند ، روزي جابر ابن عبدالله انصاري پشت در خانه پيامبر (ص) دق الباب ميکرد پيامبر (ص) فرمودند کيست ؟ جابر گفت : منم !! پيامبر (ص) در را باز کردند و فرمودند کلمه من خوشايند ما نيست .نتيجه اين که اسلام بيشتر به جمع عنايت دارد تا به فرد ! عبادات را هم دسته جمعي خواسته تا انفرادي ! مانند نماز جماعت و حج ... حتي جايي هم که عبادت فردي انجام ميشود بايد کلمات را به جمع بگوئيم ... اهدنا الصراط المستقيم ... هرگز نگوئيم خانه من ، ماشين من ... من اين کار را کردم !!! بلکه بهتر است و شايسته تر است و مؤکد تر است که بگوئيم مـــــــــــــــا .براي اطلاع بيشتر توصيه ميشود به کتب تفسير مراجعه فرمائيد.همانگونه که در ابتدا ميگوئيــــــم سلام بر شمـــــــــا ، درخاتمه هم بگوئــــم : مؤيد باشيــــــــــد ( جمع)