|
سرچشمـــه فضیـلـــت ها ؛ امـــام مهــدی علیــه السلام 
| ||
|
*
لینک دوستان
|
سیمـــای بســـم الله
معنــــای بســم الله نـزد اهـل عـرفـان : ب = بهـاء خـــــــــــدا س = سنـای خـــــــــدا م = مـلـک خـــــــــدا تفسیـر بسـم الله نـزد اهـل معـرفت : ب = بهــاء احـــدیت س = سنــای صمــدیت م = مُـلـک الـــوهیـت ب = بهـــاء او قــــدیـم س = سنـــای او کــــریـم م = مُـلــک او عـظـیـــــم ب = بهـــاء او با جلال س = سنــای او با جمـال م = مُــلـــک او بـی زوال ب = بهـــاء او دلــربـــا س = سنـــای او مهــرافـزا م = مُـلـــک او بی فـنــــا تفسیــر بســـم الله نــــزد اهــل ذوق : ب = بـرّ او با اولیــــاء س = سرّ او با اصفیــــاء م = منت او براهــــل ولاء ب = بـرّ با بنـــدگان س = سـرّ با دوستـــان م = منت برمشتــاقـــان اگـر نیکی او نبـودی چه جای تعـبیـه سّــر او بـودی؟ و اگـر منت او نبـودی بنـده را چـه جـای وصــل او بــودی؟ و بر درگاه جــلال او چه محـــل بودی؟ اگر مهـــر ازل نبودی بنده چگونه آشنای لم یزل بودی؟ دنیا به نـــام خــــدا خوش است و عـقبـی به عـفـو او ، و بهشت به دیدار او ، در دنیا اگر نه پیغام و نام خدا بودی بنده را چه جای منزل بودی، و در عقبی اگر نه عـفـو و کرمش بودی کار بنــده مشــکل بـودی، در بهشت اگـر نـه دیـدار دل افــروز او بودی شادی درویش به چه بودی؟ خــــدایــــــــا ؛ به نشان تو بینندگانیم، به شناخت تو زندگانیم، به نام تو آبادانیم، به یاد تو شادمانیم، به یافت تو نازانیم، مست از جام مهـر تو مائیم، صیـد درعشـق تـو مائیــم.
اسم (بسم الله) از سِمَت گرفته اند و سمت داغ ، یعنی گوینده بسم الله دارنده آن رقم و نشان کرده آن داغ است . حضـرت رضا ( ع ) فرمودند: وقتی بنده بسم الله میگوید یعنی خـداونــدا داغ دارم و بدان شادم اما از بودِ خود بفریادم ، کریما بودِ مرا از پیش من برگیر که بودِ تو راست کند همه کارم. خــدایــا ؛ بودِ تو چراغ معرفت بیفروخت پس روشنی دل من افزونی است، گواهی تو ترجمانی من کرد پس نداء من افزونی است، نزدیکی تو چراغِ وجدِ من بیفروخت پس همتِ من افزونی است ، اراده تـو کار من بساخت پس جهد من افـزونی است. خـداونـــدا ، از بودِ خود چه دیدم؟ مگر بـــلا و عـنــــا ، و از بــودِ تو چه رسیدم ؟ همه عطـــا و وفـــا ! ای پیشرو از هرچه بخوبی است جلالت ای دور شـده آفت نقصـان ز کمـالت زهره به نشاط آید چون یافت سمـاعت خورشید به رشک آید چون دید جمـالت
آغاز کتاب خـدا بر نام الله و رحمـن و رحیـم از آن جهت است که همه معانی در آن سه نــــــام جمع است و آن معانی سـه قسـم است : قسمی جلال و هیبت و آن در نام الله است، قسمی نعمت و تربیت، و آن در نام رحمــن است، و قسمی رحمت و مغفرت و آن درنام رحیـم است! معنی دیگـر آن است که در آن زمان که خـداوند پیغمبر را به خلق فرستاد مردم سه گـــروه بودند: بت پرستان ، جهـــــــودان ، ترسـایــــــان، گروه نخست نام آفریننده را الله می دانستند و این نام در میان آنان مشهور بود گروه دوم نام او را رحمن می دانستند و در تـــــورات مذکـور است، گـروه سوم نـام او را رحیـم می دانستند و نزد آنان در انجیل معــروف است رحمتی کن بر دل خـلـق و برون آی از حجاب تا شـود کـوتـه ز هفتـاد و دو ملـت داوری [ یکشنبه 91/10/10 ] [ 4:38 عصر ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
