|
سرچشمـــه فضیـلـــت ها ؛ امـــام مهــدی علیــه السلام 
| ||
|
*
لینک دوستان
|
بسم الله الرحمن الرحیم اَشبَــهُ النّـــــاس
.... قبل از صدور اجازه میدان فرمود : قــدری جلـــو چشمــانــــم راه بــــرو ( قدم بزن ) ! اصحاب گمان کردند می خواهد قبـل از شهــادت ،
قـــامـــت رعنــــایش را ببیند ! ... سپس اجازه میدان صــادر شد ! علی سوار بر اسب ، به سوی میدان کارزار روان شد ! امام حسین علیه السلام فرمود : خدایا ؛ شاهد باش که به سوی این قوم (بنی امیه ) روانه کردم جوانی را که شبیه ترین مردم در اخلاق و رفتار و گفتار به پیامبرت بود اَشبَهُ النّاسِ خَلقَــاً وَ خُلقَــاً و مَنطِقَــاً بِرَسُول الله (ص)
و به راستی او شبیه ترین افراد به رسول الله (ص) بود ! چرا که همین که پیرمردهای حاضر در میدان او را سوار بر اسب دیدند ناخودآگاه گمان کردند که رسول الله (ص) به میدان آمده ! همین که شروع به سخن و رجز خوانی نمود آن ها که زمان رسول الله (ص) را به یاد داشتند ، و چهره نورانی و صدای گرم رسول الله (ص) را شنیده بودند ، گمان می کردند که صدای رسول الله (ص) را می شنوند !
... و آن قوم سفاک با دیدن این حقیقت هم به راه نیامدند
و او را که شبیه ترین مردم به رسول الله (ص) بود
در کمال شقاوت مانند جدش علی علیه السلام ، فرقش را شکافتند و او را به شهادت رساندند !
میلاد شبه پیغمبر ، علی اکبر علیه السلام و ر و ز جــــــــــــو ا ن بر شما و همه جوانان عزیز مبارک [ پنج شنبه 92/3/30 ] [ 4:20 عصر ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
بسم الله الرحمن الرحیم
شهیـــد شــانزده سـالــه
شهید محمد رضا ترابی را خداوند متعال در سال 1351 به خانواده ای مؤمن و متدین و خدمتگزار اهل بیت (ع) عطا فرمود .
پدرش مرحوم کاظم ترابی از فرط علاقه ای که به ائمه بزرگوار مخصوصاً ثامن الحجج امام علی ابن موسی الرضا (ع) داشت ، نام زیبا و دلنشین محمّــد رضـــا را برایش انتخاب کرد،
محمّــد رضــا در شیرین زبانی و هوش و ذکاوت زبانزد همه فامیل بود،
او در خرد سالی به کلاسهای سرود نونهالان می رفت و با صدای زیبایش سرودهای مذهبی را به صورت انفرادی یا جمعی بخوبی اجرا می کرد.
چهــار سـاله بـــود که سـرود زیبـای ( مهــدی بیـــا ) و دعای امـام زمان (ع) را در مراسم نیمــه شعبـان اجرا کرد ،
او آن زمان آنقـــدر کوچک اندام بود که از پشت میز کنفرانس دیده نمی شد ، لذا برای اجرای سرود ، او را بجای پشت میز [ روی میز ] گذاشتند تا حضار مجلس او را ببینند!
اجرای برنامه سرود او شور و حال خاصی در حاضرین ایجاد کرد به نحوی که برخی از حضار از شوق دیدار امام زمان (ع) می گریستند !
محمـد رضـا کم کم بزرگ و بزرگتر شد و در دوران تحصیلات ابتدایی نیز از حضور در جلسات مذهبی و کلاسهای عقیدتی نونهالان غفلت نمی کرد،
بر اساس همین علاقه مندی ها بود که عشق به امام زمان (ع) و خاندان رسالت و ولایت در پوست و رگ و گوشت و استخوان و خون او عجین شده بود.
او در چهــارده سالگی برای یاری رزمنــدگان اســـلام و دفــاع از حریم انقــلاب اســـلامی به جبهــه رفت ، در حالی که مکلــف نبـود و نه جهــــاد بر او واجب بود و نه دفــــــاع
رفت و آمدهای او به جبهه ادامه داشت تا در سن پانزده سالگی و رسیدن به سن تکلیف ، وی در جبهــه ، در واحد قمر بنی هاشـــم مشغول انجام وظیف بود .
محمّــد رضـــا در عملیات کربلای پنج ( 5) در خط مقدم جبهه حضور داشت .
پس از مراجعت از جبهه و شرکت در امتحانات درسی خود ، با فراخوان نیرو برای دفع عملیات تجاوزکارانه دشمن در مناطق اطراف خرمشهر او نیز سریعاً همراه با سایر نیروهای داوطلب به جبهه برگشت ،
در آن شبی که او به جبهه اعزام شد در کمتر از چهار ساعت سه ( 3) گردان نیرو با پنج ( 5) فروند هواپیمای نظامی از یـــزد به اهــــــــــواز اعزام شدند ،
او نیز با چند تن از دوستان و بستگان و هم رزمانش به جبهه برگشت در حالی که فقط شانزده سال از عمر شریفش می گذشت ! نزدیک به بیست ( 20) روز در منطقه بود که عملیات عظیم بیت المقدس هفت ( 7) در منطقه عمومی شلمـــــــــه با حضور (5) گــــــــردان از نیروهای تیپ الغدیر یزد و ده ها گردان و لشکرهای دیگر آغاز شد ،
نیروهای عملیاتی در کمتر از سه ساعت به کلیه مواضع پیش بینی شده دست یافتند و در مواضع جدید مستقر شدند،
حدود ساعت 11 پاتک عظیم دشمن با صدها تانک و ... شروع شد و ..... در همین حمــلات و دفـــاع بود که تعـدادی از رزمنـدگان جبهـه حـــق از جمله شهیـد محمـد رضـا تـرابی به درجه رفیعه شهادت نائل آمدند.
و بدین سان در تاریخ 1367/3/23 گلی از بوستــان اهلبیت (ع) و سربازی فداکار از لشکــر خمینـــی کبیــــر (قدّس سرّه ) در نبردی نابرابر با متجاوزین به کشور اســلامی ایــران ، [پس از چهار مرتبه رفتن به جبهه] ، در سن شانزده سالگی به فیـض عظمــای شهـــادت نائـــل آمد. و پیکر مطهرش همراه با پیکر سایــر شهـــداء در منطقه عملیاتی تحت اشغــــال دشمن باقی ماند.
پس از شش سال فـراق و مفقـــــود الجسد بـــودن ، جسـد پاک و مطهـــر این شهیـد عزیــز به وطن بازگشت و در پایگاه عاشقـان مهــدی (عج) ( مهـدیـه ) گلــــزار شهـدای سرچشمـه زارچ در استان یــزد بخاک سپرده شد.
و آتش چنـــان ســوخت بـال و پــرت را که حتی ندیدیـــم خاکستــــــــرت را پس از شش ســـال غربــت ، بی نشـــانی تـــــو برگشتــی ببینـــی رهبــرت را روحش شـــاد و یـادش گــرامی بــاد ************************************* مرحوم کاظـم تــــرابی پــدر شهیـــد محمّــد رضــا تـــرابی
[ پنج شنبه 92/3/23 ] [ 1:34 عصر ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
بسم الله الرحمن الرحیم
شعبان شد و پیک عشق از راه آمد عطـــر نفس بقیـــة الله آمـــــــــــــد السلام علیــک یا اباصــالح المهـــدی
همه مشکلات و گرفتــــــــــاری های مــــــا ناشی از غیبت طولانی مولایمــــــان محبــوب دل هـا و منجی انســان هـا قائـم آل محمّـد (ص) حضرت امــام مهــدی (عج) است
و برای حـلّ مشکلات همــه جهــانیــان
و کام تشنگان عدالت را سیراب خواهد کرد.
ان شاءالله تعالی
صلـوات شعبــانیــــه ( کلیک کنید ) منــاجـــات شعبـــــانیــــه ( کلیک کنید ) [ سه شنبه 92/3/21 ] [ 11:11 صبح ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
بسم الله الرحمن الرحیم بعثت یا طلوع خورشید اسلام
عید سعید مبعث بر شما مبارک سال های طولانی ای بود که مردم جهان به خصوص مردم جزیره العرب از نور مستقیم خورشید نبوّت دور شده بودند، و در تاریکی های جهل و گمراهی و خرافات غوطه می خوردند. آنان همچون گلّه بی چوپان در کوه و دشت، در برابر درّندگان خون آشام، حیران و سرگردان بودند، بلاهای خانمان سوزی تار و پودشان را می سوزانید؛ بلاهایی مانند: امتیازات طبقاتی و قبیلگی، ناامنی و جنگ، انحراف جنسی و بی عفّتی، دخترکشی و انسان کشی، ظلم بی حساب به زنان، بت پرستی، خرافات و بیهوده گرایی، پوچی و بی محتوایی زندگی، لجاجت و یکدندگی، بهره کشی و تبعیض و انواع جنایات و نامردمی ها، که هر کدام ضربه سختی بر انسانیّت و جامعه انسانی وارد ساخته بود. امیرمؤمنان علی(ع) اوضاع جاهلیّت را این گونه توصیف می فرماید: ثَمَرُهَا الْفِتْنَهُ وَ طَعامُهَا الْجِیفَهُ وَ شِعارُهَا الْخَوْفُ، وَ دِثارُهَا السَّیْفُ؛ میوه درخت جاهلیّت، فتنه و آشوب بود، غذای مردم آن، مردار گندیده بود، لباس زیرینشان ترس، و لباس رویینشان شمشیر بود.» وضعیّت عربستان پیش از بعثت گرچه همه نقاط جهان مانند چین، روم، ایران، مصر و هند در لجنزارهای جهل، خرافات و گمراهی ها غوطه ور بودند، ولی در عین حال هر یک از آنها از تمدّن نسبی برخوردار بودند امّا مردم جزیره العرب هیچ گونه تمدّنی نداشتند، مثلّث شوم ناامنی، دخترکُشی و بی عفّتی در سطح وسیع، منشأ تباهی های فراوانی شده بود به طوری که از انسانیّت تنها نامی وجود داشت، و زندگی بشر از زندگی حیوانات درّنده و شهوت خو، بدتر و پست تر شده بود. امیرمؤمنان علی(ع) در بیان وضعیّت جهان، به ویژه جزیره العرب می فرماید: اَرْسَلَهُ عَلی حِینِ فَتْرَهٍ مِنَ الرُّسُلِ، وَ طُولِ هَجْعَهٍ مِنَ الاُمَم، وَاعْتِزامٍ مِنَ الْفِتَنِ، وَ اِنْتِشارٍ مِنَ الاُمُورِ، وَ تَلَظٍّ مِنَ الْحُرُوبِ، وَالدُّنْیا کاسِفَهُ النُّورِ، ظاهِرَهُ الْغُرُورِ، عَلی حِینَ اصْفِرارٍ مِنْ وَرَقِها، وَ اِیاسٍ مِنْ ثَمَرِها، وَ اِغْوارٍ مِنْ مائها، قَدْ دَرَسَتْ مَنارُ الْهُدی، وَ ظَهَرَتْ اَعْلامُ الرِّدی؛ هنگامی خداوند مقام رسالت را بر عهده محمّد (ص) نهاد که مدّت های طولانی از بعثت پیامبران پیشین گذشته بود، ملّت ها در خواب عمیقی فرو رفته بودند، فتنه و فساد، جهان را فرا گرفته بود، تباهی ها در میان مردم گسترش یافته، و آتش جنگ زبانه می کشید، دنیا تاریک و پر از نیرنگ و فریب گشته بود، برگ های درخت زندگی به زردی گراییده، و از ثمره زندگی خبری نبود، آب حیات انسانی در زمین فرورفته، منارهای هدایت فرسوده و کهنه شده، و پرچم های هلاکت و تیره بختی آشکار گشته بود.» و در گفتار دیگر می فرماید: «شما ای گروه عرب، در زمان جاهلیّت، زشت ترین مرام را داشتید و در بدترین وضع به سر می بردید، در میان زمین های سنگلاخ، میان مارهای پرزهر، آب لجن و سیاه میآشامیدید، غذای آلوده می خوردید، خون یکدیگر را می ریختید، و از خویشان دوری می کردید، بت ها در میان شما نصب شده بودند، غرق در فساد بودید که خداوند توسّط پیامبر اکرم(ص) شما را از آن همه انحرافات و گمراهی ها رهایی بخشید».
نمونه هایی از اوضاع عربستان قبل از بعثت برای نمونه، ده نوع از خرافات و اعتقادهای بیهوده جاهلیّت را یادآور می شویم، تا به حکم «یُعرَف الاشیاء بِاَضدادِها؛ هر چیزی با مقایسه با ضدّش شناخته می شود»، نعمت عظیم بعثت پیامبر اسلام(ص) را بهتر بشناسیم. با بعثت پیامبر اسلام، هم خورشید اسلام طلوع کرد، و هم شخصیّت عظیم پیامبر(ص) متولّد شد، در سراسر زندگی پیامبر(ص) روزی مبارکتر از روز بعثت نبود، روز تولّد آن حضرت بیانگر تولّد جسم او بود، گرچه مبارک بود، ولی روز بعثت، روز تولّد شخصیت پیامبر(ص) بود که بسیار مبارک تر بود. 1ـ مردم جاهلیّت اعتقاد داشتند در یمن مردی به نام «اَساف» عاشق زنی به نام «نائله» شد، هر دو به قصد زیارت کعبه آمدند، اطراف کعبه را خلوت دیدند، داخل کعبه رفتند و در همانجا با هم عمل منافی عفّت (زنا) انجام دادند، روز بعد زائران، آن دو را جامد و مسخ شده دیدند، برای عبرت مردم، آن دو جماد را در میان کعبه نهادند، و به عقیده سخیف آنها، پس از مدّتی آن دو جماد خدا شدند، و سزاوار پرستش گشتند! 2ـ هنگام ورود به روستا به خاطر دفع نگرانی از ترس و وحشت، و ترس از بیماری وبا و گزند دیو، در برابر دروازه ورودی روستا، ده بار صدای الاغ در می آوردند و گاهی این کار را با آویختن استخوان روباهی به گردن خود، انجام می دادند. 3ـ اگر دندان فرزند آنان می افتاد، آن را با دو انگشت به سوی خورشید پرتاب کرده و خطاب به خورشید با عجز و لابه می گفتند: " ای خورشید! دندانی بهتر از این بده." 4ـ هرگاه در بیابان هولناک گم می شدند، پیراهن خود را وارونه می پوشیدند، تا بدین وسیله راه را بجویند. 5ـ هنگام مسافرت، برای کسب اطمینان در مورد حفظ زنان از خیانت و بی ناموسی، نخی را بر ساقه یا شاخه درختی می بستند، هنگام بازگشت، اگر آن نخ به حال خود باقی بود اطمینان می یافتند که زن آنها خیانت نکرده، و اگر باز یا مفقود می گردید، زن را به خیانت متّهم می نمودند. 6ـ زنی که بچه اش نمی ماند، معتقد بودند که اگر او هفت بار بر روی جنازه شخص بزرگی بایستد و آن را زیر پا قرار دهد، بچه اش باقی می ماند. 7ـ به گردن مار گزیده و عقرب زده زیور آلات طلایی می آویختند، و معتقد بودند که اگر به جای طلا، مس و قلع همراه خود داشته باشد می میرد. 8ـ اگر شخصی می مرد به احترام او شتری را با شیوه بسیار دردناکی با طرز بی رحمانه در کنار قبر او زنده به گور می کردند. 9ـ دختران را به جرم این که دخترند، زنده به گور میکردند و هر گاه کسی به آنها خبر می داد که همسرت دختر زاییده، از شدّت ناراحتی، چهره اش سیاه می شد. 10ـ بی رحمی به جایی رسیده بود که فرزندان خود از پسر و دختر را از ترس فقر می کشتند.
وضع زنان در جزیره العرب در عصر جاهلیت، در جهان به ویژه در عربستان، زن موجودی بین انسان و حیوان به شمار می آمد، و آن چنان با زنان بدرفتاری می شد، که هرگز با حیوانات چنین رفتار نمی شد، حیوانات را زنده در گور نمی کردند، ولی چنان که خاطر نشان شد، دختران نوزاد و کودک را زنده به گور می کردند، و وقتی می شنیدند که همسرشان دارای دختر شده، چهره شان از شدّت شرم و ناراحتی، سیاه می شد. صعصعه بن ناجیه (جدّ فرزدق، شاعر اهل بیت) مرد شریف و نجیبی بود، در عصر جاهلیّت با بسیاری از عادت های مردم جاهلی مخالفت می کرد، او 36 دختر را خرید و از زنده به گور نمودن، نجات داد، پس از طلوع اسلام، او که اسلام را با جان و دل پذیرفته بود، ماجرای خریدن دختران را به عرض پیامبر اکرم(ص) رسانید، و در ضمن توضیح گفت: دو ناقه (شتر ماده) از من گم شد، برای پیدا کردن آنها سوار بر جَمَل (شتر نر) شدم، در بیابانی آنها را پیدا کردم، هنگام بازگشت، دو خانه نظرم را جلب کرد، به آن خانه ها نزدیک شدم، دیدم در یک اتاق پیر مردی نشسته است، با او گرم صحبت بودیم، ناگهان از اتاق دیگر زنی صدا زد: «زایید زایید!» پیر مرد پرسید: چه زایید؟ زن پاسخ داد: دختر زاییده است. پیر مرد گفت: او را در خاک دفن کنید، گفتم او را نکشید من جان او را میخرم، سپس دو ناقه و یک جَمَل را که بر آن سوار بودم دادم، تا آن دختر را نکشند، و در همه دوران عمرم 36 دختر، هر کدام را با دوناقه و یک جَمَل خریدم و نجات دادم. پیامبر(ص) فرمود: «بسیار کار بزرگی انجام داده ای، اجرش در نزد خدا محفوظ است.» گوستاولبون مستشرق فرانسوی می نویسد: «شیوع عادت دخترکشی در جاهلیت را از مصاحبه ذیل که بین قیس، رئیس طایفه بنی تمیم، با حضرت محمّد(ص) اتّفاق افتاد می توانید بفهمید: «روزی قیس (بنعاصم) دید پیامبر(ص) یکی از دختران خود را روی زانو نشانده است، از او پرسید: این گوسفند بچّه چیست که این چنین او را می بویی؟ فرمود: این دختر من است. قیس گفت: سوگند به خدا من دخترهای زیادی داشتم و همه را زنده به گور کردم و هیچ یک را این گونه نبوییدم. حضرت محمّد(ص) فریاد زد: وای بر تو! خدا رحم را از دل تو خارج ساخته و قدر بهترین نعمت هایی را که خداوند به انسان عنایت کرده نشناختی.» ضرورت و اهمیّت بعثت جهان تاریک جاهلیّت، برای طلوع خورشید هدایت، ثانیه شماری می کرد، همه چیز بیانگر ضرورت بعثت و نیاز به وجود آیین سازنده و رهایی بخش، و رهبر بزرگ، مدبّر، نجات دهنده و دلسوز بود. در چنین وضع نابسامانی، لطف خدا شامل حال انسان های آن عصر و نسل های آینده شد، که محمّد بن عبداللّه(ص) را برای رهایی مردم به پیامبری مبعوث فرمود. پیامبری که آخرین پیامبر بود، و کاملترین آیین را آورد، و همه پیامبران پیشین در انتظار او بودند تا او بیاید و آیین توحید و نجات بخش خدا را کامل نماید و همه بشریّت را از لجنزارهای آلودگی، گناه و انحراف، رهایی بخشد. با بعثت پیامبر اسلام، هم خورشید اسلام طلوع کرد، و هم شخصیّت عظیم پیامبر(ص) متولّد شد، در سراسر زندگی پیامبر(ص) روزی مبارکتر از روز بعثت نبود، روز تولّد آن حضرت بیانگر تولّد جسم او بود، گرچه مبارک بود، ولی روز بعثت، روز تولّد شخصیت پیامبر(ص) بود که بسیار مبارکتر بود. و اگر روز هجرت پیامبر(ص) از مکّه به مدینه بسیار مهم بود، و به همین خاطر به پیشنهاد حضرت علی(ع) آغاز تاریخ مسلمانان گردید، مهم بودن هجرت از این رو بود که آرمان های بعثت پس از پشت سرگذاشتن سختی ها، تولّد نو یافت، و آماده اجرا و بروز و ظهور و تعمیق و گسترش گردید. بنابراین باید گفت: خورشید شخصیّت پیامبر اسلام(ص) نیز در چنین روزی تولّد یافت. برای درک ضرورت بعثت و عظمت آن، کافی است که به معنا و مفهوم بعثت در اسلام، توجّه کنیم: بعثت یعنی: سرآغاز مبارزه با هرگونه شرک و انحراف فکری و عقیدتی و عملی، و هرگونه خرافات. بعثت یعنی: رستاخیز و به پاخاستن برای نجات انسان ها از زیر یوغ اسارت های فکری، سیاسی و اجتماعی. بعثت یعنی: طاغوت زدایی، شرک زدایی، تنش زدایی و زدودن هرگونه عوامل و پیشینه هایی که موجب سقوط و عقب گرد خواهد شد. بعثت یعنی : انفجار نور درخشان الهی در میان ظلمت های متراکم گوناگون. بعثت یعنی : تجلّی حق، در برابر باطل و باطل پرستی، و نابودی هرگونه باطل و بیهوده گرایی. بعثت یعنی : فرود صاعقه ای سوزان بر خرمن مفسدان، تبهکاران و نیرنگبازان، و براندازی دام های شیطان، و عوامل و طرفداران شیطان. بعثت یعنی : تثبیت توحید ناب در تمام ابعادش، تثبیت وحی الهی و نبوّت. بعثت یعنی : برقراری عدالت فردی و اجتماعی، و پیکار با هرگونه ظلم، تبعیض و بهره کشی های ظالمانه. بعثت یعنی : برافراشتن پرچم حقّ در همه نقاط جهان، و واژگون سازی پرچم های باطل. بعثت یعنی : همان عروه الوثقی نجات و پیروزی که به تعبیر قرآن در دو چیز خلاصه می شود: تکفیر طاغوت و ایمان به خدای بزرگ؛ همان عروه الوثقی ای که در تسلیم در برابر حق، و انجام کار نیک خلاصه میشود. بعثت پیامبر اسلام(ص) یعنی تبیین تمام اهداف پیامبران و کتاب های آسمانی، و اجرای آن اهداف به طور کامل.
دورنمایی از آغاز بعثت چهل سال از عمر پاک پیامبر(ص) می گذشت، آن حضرت قبل از پیامبری در هر ماه، چندین بار، در شب و روز، و در هر سال همه ماه رمضان بر فراز کوه سر به فلک کشیده حِرا (که در شش کیلومتری شمال شرقی کعبه قرار گرفته بود) داخل غاری که بر فراز آن کوه بود، به عبادت و مناجات و راز و نیاز با خدا می پرداخت، او آثار عظمت خدا را در آن جا مشاهده می کرد، و همواره به تفکّر و تأمّل و عبادت خدا مشغول بود. روز 27 رجب سال چهلم عام الفیل فرا رسید، پیامبر(ص) بر فراز کوه حرا در میان غار مخصوص آن جا، مشغول مناجات با خدا بود، ناگاه پیک وحی، جبرئیل امین بر آن حضرت نازل شد و این آیات آغاز سوره علق را همراه مژده رسالت، برای آن حضرت خواند: بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ * اِقْرَءْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ * خَلَقَ الاِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ * اِقْرَأْ وَ رَبُّکَ الاَکْرَمُ * اَلَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ * عَلَّمَ الاِنْسانَ ما لَمْیَعْلَمْ؛ " بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید، همان کس که انسان را از خون بسته ای خلق کرد، بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است، همان کسی که به وسیله قلم تعلیم داد، و به انسان آن چه را نمی دانست، آموخت." به این ترتیب آغاز وحی و بعثت، با نام خدا و با خواندن و قلم و علم و آموزش آمیخته با توحید، شروع شد و این واژه های زرّین وحی، بیانگر آن است که بعثت یعنی: - سرآغاز مبارزه با هرگونه شرک و انحراف فکری و عقیدتی و عملی، و هرگونه خرافات. - رستاخیز و به پاخاستن برای نجات انسان ها از زیر یوغ اسارت های فکری، سیاسی و اجتماعی. - طاغوت زدایی، شرک زدایی، تنش زدایی و زدودن هرگونه عوامل و پیشینه هایی که موجب سقوط و عقبگرد خواهد شد. - رستاخیز معنوی، و انقلاب در همه امور، که اساس آن انقلابها، انقلاب فرهنگی، و آگاهی بخشی در همه زمینه هاست. پیامبر(ص) فرمود: پس از آن که آیات آغازین سوره علق بر من نازل شد، از فراز کوه حرا به سوی خانه حرکت کردم، در مسیر راه در وسط کوه حِرا، صدایی را از جانب آسمان شنیدم که می گفت: « یا مُحَمَّدُ اَنْتَ رَسُولُ اللّهِ وَ اَنَا جِبْرَئیلُ؛ ای محمّد! تو رسول خدایی و من جبرئیل هستم.» به آسمان نگریستم، جبرئیل را دیدم که به طور استوار و ثابت، بر فراز افق ایستاده است، همچنان به او چشم دوخته بودم تا ناپدید شد.» از آن جا که پیامبر اکرم(ص) دوبار جبرئیل را دید، و وحی الهی را از آن امین وحی دریافت کرد، همین دو حادثه موجب فشار روحی سنگین برای آن حضرت گردید، با این که او از نظر روحی، بسیار قوی و نیرومند بود که شایستگی تحمّل مسؤولیّت وحی را یافته بود، ولی چون آغاز کار بود، وقتی که جبرئیل را به صورت اصلی اش دید، اضطراب و خستگی فوق العاده ای در خود احساس کرد، از این رو به سوی خانه آمد، وقتی به خانه رسید، به همسرش حضرت خدیجه(س) فرمود: «دَثِّریِنی؛ مرا بپوشان.» خدیجه(س) او را پوشانید، پیامبر(ص) اندکی در خواب فرو رفت. در همین هنگام جبرئیل نزد آن حضرت آمد و آیات آغاز سوره مدّثّر را نازل کرد، که سه آیه نخست آن چنین است: «یا اَیُّهَا الْمُدَّثِّرْ * قُمْ فَاَنْذِرْ * وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ؛ ای در بستر خواب آرمیده، برخیز و انذار کن (و جهانیان را هشدار بده) و پروردگارت را بزرگ بشمار.» پیامبر(ص) برخاست و به ابلاغ مأموریت خود پرداخت. صلـوات شعبــانیــــه ( کلیک کنید ) منــاجـــات شعبـــــانیــــه ( کلیک کنید ) [ جمعه 92/3/17 ] [ 5:26 عصر ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
