بسم الله الرحمن الرحیم

ناله ی شب های علی (ع)

گریه می گیــردم از نالـه ی شب های علی

لـــرزه بر جـــان فـکــنــد غـربـــت آوای علی

ازشب کـوفـه و خامـوشی نخلستــان پرس    

قصه ی خــون دل و چشم گهــــر زای علی

برگ هر نخــل زبانی شد و در گوشــم گفت

که علی بــود و شـب و نالـــه ای وای علی

بر سر چاه چه شب ها که غم دل می گفت

 جز خــــدا کیست که داند غم شبهای علی

قد برافراخت که تا پــــــرچـــــم دیــن افرازد

خم شد از جـــور منـــافـــق قد رعنای علی

سال هــا حیلــــه گران خانه نشینش کردند

تا به گوشی نرســد منطـــق گویـــای علی

مــــردم کــــوردل این رمــــز نمی دانستنــد

که خـــــدا بـــود در آئینــــه سیمـــــای علی

ای بســا دست تبـــــه کار که از راه نفــــاق

متحــــد شد که به مسجد نرسد پـــای علی

عقل باور نکنــــد آن که پس از فوت رســول

بنشینـــد جـــدل و سفسطــه برجــای علی

دل هر جمـــع پریشــــان کنم ار شــرح دهم

 که چـــه کردنــــد ددان با تن تنهــــای علی

خـواب آرام به چشمــــــــان علی راه نیافت

که ز تاریــــــخ شنیـــدم غم شب های علی

درنـوردیـــــد بســـــا کــوی به دنبـــال یتیـم

پــــای پـــــر آبلــــه ی بادیـــه پیمـــای علی

در ره عشق خـــدا چهره به خون رنگین کرد

دین اگر هست چنین است به فتــوای علی

سالروز شهادت سید و سرور و مولایمان

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام تسلیت