|
سرچشمـــه فضیـلـــت ها ؛ امـــام مهــدی علیــه السلام 
| ||
|
*
لینک دوستان
|
بسم الله الرحمن الرحیم چــراغ معـرفـت
تفسیـر بســم الله نـزد اهـل عـرفـان : ب = بهـــاء خــــــــــدا س = سنـای خـــــــدا م = مـلـک خـــــــــدا تفسیـر بسـم الله نـزد اهـل معـرفت : ب = بهــــاء احـــدیـــت س = سنــای صمــدیت م = مُـلـک الـــوهیـــت ب = بهـــاء او قــــدیــــــم س = سنـــای او کــــریـم م = مُـلــک او عـظـیـــــم ب = بهـــاء او با جــــــلال س = سنــای او با جمـال م = مُــلــــک او بـی زوال ب = بهـــاء او دلــربـــــــــــا س = سنـــای او مهــرافـزا م = مُـلـــک او بی فـنـــــــا تفسیــر بســـم الله نــــزد اهــل ذوق : ب = بــرّ او با اولیـــــــــاء س = ســرّ او با اصفیــــاء م = منت او براهــــل ولاء ب = بـــرّ با بنــــــدگان س = سـرّ با دوستـــان م = منت بر مشتــاقــان
اگـرنیکی او نبـودی چه جای تعـبیـه سّــر او بـودی؟ اگـر منت او نبـودی بنـده را چـه جـای وصــل او بــودی؟ و بر درگاه جــلال او چه محـــل بودی؟ و اگر مهـــر ازل نبودی بنده چگونه آشنای لم یزل بودی؟ دنیا به نام خــــدا خوش است عـقبـی به عـفــــــــــو او ، و بهشت به دیــــــــــدار او ، در دنیا اگر نه پیغام و نام خدا بودی بنده را چه جای منزل بودی، و در عقبی اگر نه عـفـو و کرمش بودی کار بنــده مشــکل بـودی، در بهشت اگـر نـه دیـدار دل افــروز او بودی شادی درویش به چه بودی؟ خدایـا به نشان تو بینندگانیم، به شناخت تو زندگانیم، به نام تو آبادانیم، به یاد تو شادمانیـــــــم، به یافت تــو نازانیــــــم، مست از جام مهـر تو مائیم، صیـد درعشـق تــــو مائیــم. اسم (بسم الله) از سِمَت گرفته اند و سمت داغ ، یعنی گوینده بسم الله دارنده آن رقم و نشان کرده آن داغ است .
حضـرت رضا ( ع ) فرمودند : وقتی بنده بسم الله می گوید یعنی : خـداونــدا داغ دارم و بدان شادم اما از بودِ خــــود به فریــــــــــــادم ، کــــــریمـــــــــا ؛
بودِ مرا از پیش من برگیر که بودِ تو راست کند همه کارم. خــدایـــــــــــا ؛ بودِ تـــــو چراغ معرفت بیفروخت پس روشنی دل من افزونی است، گواهی تـــــــــو ترجمانی من کرد پس نــــداء من افـــــــزونی است، نزدیکی تو چراغِ وجدِ من بیفروخت پس همتِ من افـــــــزونی است ، اراده تــــــــــــو کار مـــن بساخت پس جهـــد مــن افــــزونی است. خـداونــــــــدا ؛ از بــودِ خـــود چه دیـــــدم؟ مگـــر بــــــــلا و عـنـــــــــا ، و از بــودِ تـــو چه رسیدم ؟ همـــــه عطــــــا و وفــــا ! ای پیشرو از هرچه بخوبی است جلالت ای دور شـده آفت نقصــــــان ز کمـالت
زهره به نشاط آید چون یافت سمـاعت خورشید به رشک آید چون دید جمـالت
بسـم الله الـرحمـن الـرحیــم :
آغاز کتاب خـدا بر نام الله و رحمـن و رحیـم از آن جهت است که: همه معانی در آن سه نـــــــــام جمـــــــع است و آن معانی سـه قســــــم است : قسمی جلال و هیبت و آن در نام الله است، قسمی نعمت و تربیت، و آن در نام رحمن است، و قسمی رحمت و مغفرت و آن در نام رحیـم است! معنی دیگـر آن است که : در آن زمان که خـداوند پیغمبر را به خلق فرستاد، مــــــردم ســــه گـــروه بودنــد : بت پرستــــــان ، جهــــــودان ، ترسـایـــــــان، گروه نخست نام آفریننده را الله می دانستند و این نام در میان آنان مشهور بود گروه دوم نام او را رحمن می دانستند و در تــــــــــــورات مذکــــور است، گـروه سوم نـام او را رحیـم می دانستند و نزد آنان در انجیــل معــروف است رحمتی کن بر دل خـلـق و برون آی از حجاب
تا شـود کـوتـه ز هفتـاد و دو ملـت داوری
[ جمعه 93/7/11 ] [ 2:10 عصر ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
