ربیــــع آمد

ربیع الاول ، همانگونه که از نامش پیداست بهار ماه ها است

هم میلاد ، هم هجرت ، دو واقعه بزرگ تاریخی این ماه

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَ الله

در هفدهم این ماه ولادت با سعادت پیامبر رحمت و عزت و کرامت ، حضرت ختمی مرتبت ، محمد ابن عبدالله (ص) رسول گرامی اسلام واقع شده است .

همچنین میلاد موفورالسرور امام بحق ناطق ، جعفرابن محمدٍ الصادق (ع) ششمین پیشوای صادق شیعیان در این روز از این ماه مبارک است.

روز هشتم این ماه ، روز شهادت امام یازدهم ، ابا محمد حسن ابن علیٍ العسکری (ع) ، روز حزن و اندوه امام عصر (عج ) است،

شایسته است مؤمنین در این روز با امام و پیشوای خود همدردی نمایند.

با شهادت امام یازدهم ، بار سنگین امامت و زعامت امت بر دوش مبارک و نازنین امام عصر (عج) آمد، و از آن زمان ( هشتم ربیع الاول سال 260 هـ ق تا کنون و تا زمانیکه اراده خداوندی بر ظهور موفورالسرور ایشان قرار گیرد زعامت امت در غیبت کبری بر عهده ایشان خواهد بود، تا اینکه با تشکیل حکومت عدل جهانی ، بشریت را از ظلم وستم جهانخواران رهایی بخشند.

در بیست و سوم این ماه ، بنا بر گواهی تاریخ ، حضرت فاطمه معصومه (س) دختر بزرگوار امام موسی الکاظم (ع) و خواهر گرامی ثامن الحجج امام علی ابن موسی الرضا (ع) به بلد طیبه قم تشریف فرما شدند ، و این افتخار بزرگ دیگری است که نصیب مردم مؤمن و ولایت مدار ایران ، مخصوصاً مردم شریف قم گردیده است. مقدمشان را گرامی میداریم

پیروزی خون بر شمشیر

روز چهاردهم این ماه در سال 64 هـ ق ، بنا بر روایت تاریخ ، یزید ابن معاویه ( لعنت الله علیه) به درک واصل شد. نحوه هلاکت این ننگ تاریخ بدین صورت بوده که با حالت مستی در مستراح افتاده و نوشته اند 20 طشت خون از حلقوم ناپاکش خارج شد و بدنش آن چنان تغییر کرده که همانند آن بوده که قیراندود شده باشد!   ( بنا به روایت شیخ صدوق و کامل بهایی در وقایع الایام)

روزه روزهای اول و هفـدهم این ماه سفارش شده است

هجـــــرت

هجرت پیامبر (ص) از مکه به مدینه نیز در این ماه پر برکت اتفاق افتاده است ..... سال سیزدهم بعثت بود که حدود 75 نفر از انصار در عقبه منی با رسول خدا (صلی اللَّه علیه و آله و سلم) بیعت نموده ، سپس به مدینه منوّره بازگشتند . نزدیک به سه ماه از این قضیه تاریخی گذشته بود که آنان و گروهی دیگر از مهاجران، بسیاری از روزها، صبحگاهان به خارج مدینه می آمدند و در انتظار آن حضرت می نشستند، سرانجام بر اثر آزار و اذیتهای سران قریش ، پیامبر (ص) مأمور به هجرت از مکه به مدینه شدند، و در تاریخ ( 27 صفر سال اول هجری ) (10 سپتامبر سال  622 م ) از مکه خارج و ده روز بعد به قبا رسیده ، 15 روز درقبا ماندند و سپس رهسپار مدینه شدند. طبق معمول، بامداد آن روز نیز مردم مدینه به خارج مدینه رهسپار شدند و تا نزدیکی های ظهر در آنجا چشم به راه نشستند امّا خبری نشد، تا اینکه ظهر آن روز رسول گرامی اسلام از طریق ذوالحلیفه وارد مدینه شدند، این خبر به مردم مدینه رسید، زن و مرد ،کوچک و بزرگ، در محلی (نزدیک به محلی که بعداً مسجد قبا ساخته شد) ، به استقبال آن حضرت شتافتند، همگی در نهایت خرسندی و شادمانی به یکدیگر تبریک می گفتند و این شعر را با همدیگر می خواندند:

طَلَع البَدْرُ عَلَیْنا مِنْ ثَنیّات الوداع   وَجَبَ الشکر علینا ما دَعا لِلّهِ داعٍ     

بعضی از نزدیکان خدمت رسول خدا (صلی اللَّه علیه و آله و سلم) گفتند مردم مدینه مشتاقانه منتظر قدوم شمایند. پیامبر (ص) فرمودند در انتظار برادرم علیّ بن ابی طالب (ع) هستم، آن حضرت 15 روز در قبا توقف کرد تا علی (علیه السلام) به همراه همسرش فاطمه زهرا ( سلام اللَّه علیها ) به آن حضرت ملحق شدند. در این مدت، مسجد قبا را تأسیس کردند و در ضمن خانه های مدینــه از بت و بت پرستی پاکسازی شد، سپس رسول خدا (ص) سوار بر مرکب عازم ناحیه بالای مدینه (منطقه بنو عمرو بن عوف) شده و در آنجا مسکن اختیار نمودند، حضرت بعد از نزول اجلال این آیه شریفه را خواندند: رَبِّ اَنزِلنِی مُنزِلاً مُبارَکاً وَ اَنتَ خَیرُالمُنزِلِینَ

   ابن اسحاق می گوید: رسول خدا (ص) در خانه ابوایّوب انصاری بود تا مسجد و خانه اش ساخته شد و سپس به خانه خود در جوار مسجد منتقل گردید.                         [ نقل از سفرنامه عمره ]

از نطــق به هــرچمــن زبانی دگـــری        

وزلطـف به هــر بــدن روانی دگـــری

درخاطـرهـــرکـسـی گـمـانی دگــری     

 در تو که رسد ؟ تو خـود جهانی دگـــری

التماس دعا