|
سرچشمـــه فضیـلـــت ها ؛ امـــام مهــدی علیــه السلام 
| ||
|
*
لینک دوستان
|
بسم الله الرحمن الرحیم
اِنَّ الحُسَیـــــن مِصبــاحُ الهُــدی وَ سَفِینَـةُ النِّجــاة
بــادِ حـــوادث [ دوازده بند محتشم کاشانی ] [ 7 ] روزی که شد به نیــزه ســــرِ آن بـزرگــــوار خورشیــد سر برهـنــه بر آمد ز کـوهســـار موجی به جنبش آمد و برخواست کوه کـوه ابــــری به بــارش آمــــد و بگـریست زار زار گفتی تمــــام زلـزلــه شد خـــــاک مطمئن گفتــی فتـــــاد از حـرکــت چـــرخ برقـــرار عرش آن چنان به لــرزه درآمد که چرخ پیـر افتــــاد در گمان که قیــــــامت شد آشکار آن خیمه ای که گیسوی حوری طنـاب بود شد سرنگـون ز بـــاد حـــوادث حبـــاب وار جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل گشتند بی عـمـاری و محـمـل شـتـرسـوار با آن که ســـر زد این عـمـل از امّت نبـــی روح الامیـن ز روح نبی گشت شـرمـســار
آن گه ز کـوفه خیل الم رو به شــــام کرد نوعی که عقـــل گفت قیــامت قیـــام کرد
گـریـهِ مـلائـک [ دوازده بند محتشم کاشانی ] [ 8 ]
بر حـربـــگاه چـون ره آن کــاروان فتـــــاد شــور نشــور واهمــه را در کمــان فتــاد هم بانگ نوحه غلغله درشش جهت فکند هم گــریـه بر ملایک هفت آسمــان فتــاد هرجــا که بود آهــوئی از دشت پـا کشید هرجــا که بــود طایــری از آشیـــان فتــاد شد وحشتی که روز قیــامت به گرد رفت چون چشم اهــل بیت برآن کشتگان فتاد هـرچـنــد بر تـن شهـــدا چشــم کار کرد بر زخــم های کاریِ تیـــر و سنـــان فتـاد ناگاه چشـــم دختـــر زهـــرا در آن میــان بر پیکـــر شــریف امــــام زمــــان فتــــاد بی اختیــــار نـالــه ی هـذا حسیـن از او سر زد چنانکه آتش از آن درجهــان فتـاد
پس با زبـان پر گِلــه آن بضعــة البتــــول رو بر مدینــه کرد که یا ایهــا الـرّســــول
دریــای خــون [ دوازده بند محتشم کاشانی ] [ 9 ] این کشته ی فتــاده به هامــون حسین توست این صیـد دست و پا زده در خون حسین توست این نخــلِ تَـــــر ، کز آتش ِ جانســــوز تشنگی دود از زمین رسانده به گردون حسیــن توست این ماهی فتـــاده به دریــــای خون که هست زخم از ستـــاره بر تنش افـزون حسین توست این غرقه ی محیــط شهـــادت که روی دشت از موج خــون او شده جیحــون حسین توست این شــاه کم سپــــاه که با مــــوج اشک و آه خرگاه زین جهـــان زده بیــرون حسین توست این قالب طپـــان که چنیــن مانـــده بر زمیـن شاه شهیــــد نا شده مدفـون حسین توست این خشک لب فتـــاده ی ممنـــوع از فـــرات کز خون او زمین شده جیحون حسین توست
چون روی در بقیــــع به زهـــــــرا خطاب کرد وحش زمیـــن و مــــرغ هــوا را کبـــــاب کرد
گر چشم روزگار بر او فاش می گریست
خـــون می گذشت از سر ایوان کـــربــلا
[ جمعه 97/6/23 ] [ 10:32 عصر ] [ سـرچشمــه ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
