السلام علیک

یا اباصــالح المهـــدی

اگر به آن دسته از روایات رسول خدا و اهل بیت طاهرینش(ع) دربارة وقایع و حوادث

مقارن ظهور امام زمان(ع) بنگریم و بر آن اساس، وضعیت عالم را قبل و مقارن ظهور

توصیف کنیم، درمی‌یابیم که در آن مقطع زمانى، فساد و ظلم و جور در همة جای

عالم مشاهده می‌شود هر چند که از گذشته‌ها نیز ظلم و ستم در عالم وجود داشته است؛

خداوند متعال نیز می‌فرماید:

«ظهر الفساد فی البرّ و البحر بما کسبت أیدی النّاس»

الآن می‌بینیم که فساد همه‌جا را خشکى، دریا و فضا فرا گرفته است.

این از یک جهت و از جهت دیگر، روایات بیان می‌کنند که :

امام مهدی(ع) ظهور نمی‌فرماید تا آنکه نام آن حضرت (ع) ذکر لب مردم و انسان‌ها می‌شود.

معنای این سخن آن است که مردم، محبّان و ثابتان بر امامت او ظهور آن حضرت را از خدا

طلب می‌کنند و در انتظار ظهور ایشان لحظه‌شماری می‌کنند و دوستدار،

مؤیّد و یاری‌کننده ایشان هستند.

از جهت دیگر در مجموعه‌ای از روایات بیان شده که درون امت اسلامی

جریان پابرجا و محکمى، منتظر ظهور ایشان هستند و برای ظهورشان زمینه‌سازی می‌کنند.

بنابراین خبر ظهور ایشان در سراسر عالم پخش می‌شود.

در روایات ما ، سه ویژگی برای عصر ظهور امام زمان(ع) برشمرده شده است:

 1. ظلم و ستم فراگیر و فتنه‌ای که به هر خانه‌ای وارد می‌شود،

 2. وجود دشمنانی که در حال تلاش مستمر هستند؛

مانند نواصب و دیگرانی که در عراق و دیگر مناطق سرزمین‌های اسلامی

مشغول فعالیت علیه شیعه هستند و سپس سوریه را تصرّف می‌کنند

و حکومت آنجا را می‌گیرند،

 3. جریان یاران و موالیان امام(ع) که در سرزمین‌های اسلامی در حال تلاش هستند

و یاد و نام امام مهدی(ع) را در عالم پراکنده می‌سازند.

بحران‌ها ، جنگ‌ها و شورش‌های عصر ظهور

چه مناطقی از جهان را بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهد؟

قیام امام زمان(ع) در مرحلة اوّل، هشت ماه به طول می‌انجامد

که در این مدت امام مشغول جهاد با دشمنان و دفع خطر آنان است.

قبل از این مرحله، آن حضرت دو ماه در مکه حضور دارند.

می‌توانیم بگوییم که:

در همان سال نخست ظهور،همة سرزمین‌های عربی و اسلامی در اختیار امام(ع) قرار می‌گیرند،

به این ترتیب که آغاز ظهور از مکه است،

یمن به همراهی آن حضرت(ع) می‌آید

و سپاه یمانى، مکه را برای امام به تصرف درمی‌آورد

و در شبه جزیره عربستان حکومتی باقی نمی‌ماند

و تنها درگیری‌های قبیله‌ای جریان دارد. (قبل از ظهور، نظام سیاسی آن فروپاشیده

و هیچ فردی نتوانسته است وفاق جمعی را به دست آورد.)

به همین دلیل، اهل حجاز، از ارتش سوریه برای ایجاد امنیت در شهر مکه،

درخواست و دعوت می‌کنند، امّا امام مهدی(ع) حاکم یمن را که از اصحاب

و یاران ایشان است، برای این امر منصوب می‌کنند.

سپاه یمانی مکه را در اختیار می‌گیرند و در آنجا باقی می‌مانند

و زمان این باقی ماندن به طول می‌انجامد.

اگر نگاهی به تاریخ بیندازیم ؛

امام مهدی(ع) در روز عاشورا قیام نموده،

حدود مدت 2 ماه (یعنی محرم و صفر) در مکه اقامت می‌کنند

و سپس وارد شهر مدینه می‌شوند.

در آن شهر اماکن منسوب به امیرالمؤمنین و حضرت زهرا(س) را تکریم می‌کنند

و اتفاقاتی رخ می‌دهد،

آنگاه وارد عراق می‌شوند. میلیون‌ها نفر در آن کشور به استقبال حضرت(ع) می‌آیند.

هر چند مخالفانی هم در آنجا وجود دارند، ولی اکثریت مردم به یاری امام می‌آیند

( برگرفته شده از مصاحبه و نظرات شیخ علی کورانی)

[ادامــه دارد ]